Zorlu, heyecanlı geçen bir 2010 sezonunun ardından elbette herkes 2011’in de buna benzer, hatta daha dolu geçmesini beklendiğinden heyecan sınırlarda, aynı F1 araçlarının olduğu gibi. Sezon öncesi testlerin nasıl takip edildiğini biliyorum. Herkes pilotların turlarını inceledi, hangi lastiği kullandığını, ne kadar yakıtla neyi denediklerini tahmin etmeye çalıştı. Elimizde olsa telemetri verilerine ve rüzgâr tünelinden çıkan bilgilere de bakmak isteyeceğiz.
Açıkçası benim de beklentim sıkı bir mücadele olması yönünde. Testlerde bariz bir şekilde öne çıkan bir takım yok. Yani gücünü sakladığı ile sürülen Red Bull’un, istediği gibi at koşturacağı bir durum görünmüyor; Ferrari’nin soluğu enselerinde. Hız olarak değilse de Ferrari’nin testlerdeki dayanıklılığı, Red Bull’u ürkütmüş olabilir. E yarış bitiremedikten sonra istersen 10 saniye hızlı ol, puan verilmiyor. Mercedes’in bulduğu o “1 saniyeyi”, McLaren de bulursa herhalde keyifli hafta sonları geçiririz.
Hafta sonu diyorum… Çünkü artık her günün değeri muazzam büyüdü. Cuma günü, elde avuçta zaten sınırlı lastik var; bir de bu lastikler hemen bozuluyorsa, takımlar ne kadar çalışabilecek ki. Takımlar için Cumartesi sabahı bir dert, öğleden sonrası bir dert. Sıralamada yumuşakla başa geçmeye mi, sertle sonda kalıp pit sayımızı düşürmeye mi çalışsak? Cumartesi senaryoları buraya yazmakla bitmez. Pazar günü zaten ayrı bir soru işareti. Pist kauçuk kaplandı, yumuşak lastikler daha uzun gider mi? Sert lastikler, beklendiğinden daha mı dayanıklı? Çekilir iş mi bu ya? Çekiliiiiir, çekiliiiiir… Formula 1, gerçek savaşçıların arenasıdır; orada, bunları “çekilecek” şey değil, “adrenalin kaynağı” olarak görenler hayatta kalır.
Sezona başlıyoruz… Herkes malı mülkü ortaya dökecek. Dediğim gibi favoriler Red Bull ve Ferrari gibi. Ama burası Avustralya. Geçen sene neler olduğunu hatırlıyoruz. Geçen sene her hafta sonu, yarışları aklımda bir koştururdum. Mekanik sorun ve kazalar haricinde çok türlü senaryolar üretemezdim. Çünkü sıralamayı kimin alacağı aşağı yukarı belli, yarışta tek pitstop, sonra damalı bayrağa kadar sür. Pitstopta sorun çıkacak, biri birine temas edecek-vuracak, yağmur yağacak, sıralamada biri geri düşecek de heyecan artacak… Bu sefer farklı gibi. Belki de araçların henüz pist üzerinde ne yaptıklarını, birbirlerine göre ne durumda olduklarını görmediğimden böyle düşünüyorum ama insanın içine doğar ya hani, bu sene pist üzerinde tekerlek tekerleğe mücadele bekliyorum, umuyorum. S3’de kimin ne strateji uygulayacağı belli değil. Üçer pitstop olduğunu, o garajların önünde oluşacak curcunaları bir düşünün. Pit yolunda araçların birbirine girmelerine, lastiklerin uçuşmasına vs. belki daha fazla şahitlik edeceğiz. Takımlar KERS’i ne kadar verimli kullanacak? Arka kanatların etkisi nasıl olacak? Pilotun biri düğmeleri karıştıracak mı?
Yani “tahmin edilemeyen” bir spor olan Formula 1, bu sene daha bir tahmin edilemez gibi gözümde. Bu da benim çok hoşuma gidiyor. İnsan içmeden nasıl sarhoş oluyormuş, görmek istiyorum. Sadece kalkışlarda değil, her turda heyecandan ayağa kalkmak, pilotlarla birlikte sanki kokpitteymişim gibi manevralar yapmak istiyorum. Koltuğun ne demek olduğunu unutmak istiyorum. Biraz duygusal beklentiler bunlar ama umudum var.
Kuru zeminde geçmesi beklenen Avustralya GP zevkli olmasa bile 2010 Bahreyn’i hatırlayın ve umutsuzluğa kapılmayın. Yarıştan sonra görüşmek üzere. Gözünüzden F1 aracı, kulağınızdan motor sesleri eksik olmasın…
Gökhan KAMİL
Bir yanıt yazın